Włocławski fajans, choć powszechnie kojarzony z błękitnymi wzorami kwiatowymi, ma wiele odmian – w fabryce powstawały także wielobarwne wyroby, nawiązujące gamą kolorystyczną do strojów ludowych. We Włocławku produkowano przedmioty, które mają dziś wartość kolekcjonerską – ceramika z tzw. kolekcji picassowskiej zaczyna cieszyć się popularnością na aukcjach internetowych. „Picassy” były unikalne ze względu na oryginalne formy (np. wazony rogate) i nietradycyjne zdobnictwo. Pod koniec lat 40. XX w. zaczęto organizować konkursy, w których malarki mogły zaprezentować swoje umiejętności i inwencję twórczą. W latach 70. ub.w. wzorcownia fabryki posiadała już ok. 8 tys. wzorów dekoracji, a kolejne były prezentowane aż do lat 80. w czasie Biennale.
Proces produkcji fajansu

• przygotowanie surowców poprzez zmielenie ich w młynach kulowych
• przygotowana masa zostaje spuszczona do zbiorników z mieszadłami
• masa zostaje odwodniona na prasach,
• tak przygotowany materiał w celu uzyskania jednorodnej wilgotności jest dołowany,
• materiał trafia do prasy próżniowej i jest dzielony na kawałki różnej wielkości – zależne od przeznaczenia,
• materiał trafia do formowni – gdzie ręcznie lub na kołach garncarskich (a współcześnie na toczkach mechanicznych lub ceramicznych półautomatach) formuje się przedmioty,
• inną technologią formowania produktów z fajansu jest odlewanie w formach gipsowych. Do tego celu używa się surowca w postaci półpłynnej,
• uformowane wyroby są podsuszane w okolicach pieca, a następnie umieszczane w specjalnych osłonach szamotowych i wypalane w piecach na węgiel kamienny (wypał „na biskwit”),
• wypalone przedmioty są malowane ręcznie specjalnymi farbami, a następnie szkliwione poprzez zanurzenie w wannie szkliwierskiej,
• tak przygotowane wyroby są ponownie ustawiane w osłonach szamotowych i wypalane w piecach w temp ok. 1150 st. C przez 16 godzin,
• produkty po ostudzeniu są transportowane do sortowni i pakowni.