SPORTOWY PIKNIK WE WZORCOWNI

SPORTOWY PIKNIK WE WZORCOWNI !

26 MAJA OD 15:00 DO 20:00

ZAPRASZAMY DZIECI NA PLAC GRODZKI PRZED WZORCOWNIĄ !

 W NASZYM MIASTECZKU LEKKOATLETYCZNYM:

- KONKURENCJE SPORTOWE

- ZDOBYWANIE DYPLOMÓW I MEDALI

- SPOTKANIE Z POLSKIMI OLIMPIJCZYKAMI

I SUPER SPORTOWA ZABAWA…..

Organizator:

• Lekkoatletyczny Klub Sportowy VECTRA
• Polski Związek Lekkiej Atletyki
• NESTLE

Uczestnicy: dzieci w wieku do 16 lat

Konkurencje:

• bieg sprinterski na dystansie 30m z elektronicznym pomiarem czasu
• skok wzwyż z instruktarzem mistrza olimpijskiego
• rzut mini oszczepem do celu
• skoki dodawane
• sprawnościowy tor przeszkód

Badania NESTLE

Eksperci Nestle będą prowadzili badania stanu odżywiania dzieci.

Pakiet dla zawodników:

Wszyscy uczestnicy otrzymują:

• numer startowy
• dyplom uczestnictwa
• pamiątkowy medal
• autografy Gwiazd
• możliwość sesji fotograficznej na podium

Gwiazdy Miasteczka

Jacek Wszoła

Rekordzista świata (2.35) i Europy (2.29) w skoku wzwyż, złoty (1976) i srebrny (1980) medalista igrzysk olimpijskich w Montrealu (złoto) i Moskwie ( srebro).Urodzony 30 grudnia 1956 w Warszawie w rodzinie nauczycieli wychowania fizycznego. Trenerzy: ojciec Roman (1974-1990) był jednym z najbardziej znanych trenerów lekkoatletyki młodzieżowej, Stanisław Janowski (1971-1973). Absolwent Technikum Łączności, studiował na UW (prawo) i na stołecznej AWF (uczelni nie ukończył).

Lekkoatleta (195 cm, 78 kg),zawodnik AZS - AWF Warszawa (1971-1989) specjalizujący się w skoku wzwyż. 29-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1974-1985 (29 startów, 15 zwycięstw indywidualnych),1-krotny rekordzista świata - 2.35 (25 maja 1980 Eberstadt),wynik ten jest jednocześnie rekordem życiowym, rekordzista Europy - 2.29 (8 września 1976 Koblencja),11-krotny rekordzista Polski (od 2.20 w 1974 i kolejno 2.22, 2.23, 2.24, 2.25, 2.26, 2.27, 2.29, 2.30, 2.31 do 2.35 w 1980) i 11-krotny mistrz kraju (1974-1980, 1982, 1984, 1985, 1988) oraz 9-krotny w hali (1976-1981, 1984, 1986, 1987).

Przez blisko 18 lat dostarczał wielu wzruszeń kibicom, ale pamiętają go wszyscy w Polsce najbardziej z pierwszego olimpijskiego występu w Montrealu, gdzie wraz z dwoma wielkimi rywalami (Amerykanin  Dwight Stones, Kanadyjczyk Greg Joy) stworzył w dość niecodziennej scenerii (deszcz) fantastyczne widowisko telewizyjne dostępne dla ponad miliarda widzów. Ostatnia olimpijska konkurencja lekkoatletyczna (główna i centralna część wielogodzinnego programu tv) była pokazem nie tylko mistrzostwa sportowego Polaka, ale popisem i zwycięstwem zaangażowania, entuzjazmu i spontaniczności. Wysoki, przystojny, z "beatlesowską" czupryną dziewiętnastolatek z szerokim uśmiechem ale i wykrzywioną bólem twarzą, szybko zdobywał sobie sympatię widzów, mimo iż wśród najbliższych rywali miał równie młodego skoczka gospodarzy i amerykańską gwiazdę z tytułem rekordzisty świata. Roznosiła go chęć zwycięstwa. Wygrał w sposób bezdyskusyjny ten najbardziej "deszczowy konkurs" w historii olimpijskich zmagań. Po wysłuchaniu Mazurka Dąbrowskiego powiedział, że inspiracją (ostatnią) do jego wzmożonej aktywności na skoczni było zwycięstwo polskich siatkarzy nad ZSRR.

Druga część sportowej kariery "cudownego dziecka" z Montrealu (bardzo nie lubił tego określenia) nie była już tak udana. Srebrny medal w Moskwie (przegrał ze skoczkiem "jednego sezonu", kucharzem z NRD Gerdem Wessigiem) uznał za swoją porażkę, ale w roku olimpijskim skakał znakomicie i pobił nawet rekord świata. Później (1982) - chyba zupełnie niepotrzebnie - wdał się z władzami sportowymi w tzw. "aferę pantoflową" (kazali mu skakać w kolcach Adidasa, firmy niemieckiej, a on chciał w pantoflach japońskiego Tigera). W efekcie nie wystąpił w finale konkursu ME w Atenach. Nigdy też już potem nie stanął do walki o olimpijski medal, PKOl zbojkotował igrzyska w Los Angeles (1984). We wdzięcznej pamięci kibiców lekkoatletyki pozostanie jako "cudowne dziecko" z Montrealu. To jest - jak się okazało - najlepsza "synteza" charakteru i wyczynu naszego znakomitego mistrza olimpijskiego w skoku wzwyż. Uczestnik mistrzostw świata w Helsinkach (1983),gdzie w finale zajął 13. msc (2.23).

3-krotnie startował w mistrzostwach Europy: w Rzymie (1974) zajął 5. msc (2.19),w Pradze (1978) 6. msc (2.21),a w Atenach (1982) w finale nie stanął na starcie. 2-krotny uczestnik Pucharu Świata: w Duesseldorfie (1977),gdzie był 3. (2.24) i Montrealu (1979),gdzie wywalczył 2. pozycję (2.27). 4-krotnie wystąpił w finale Pucharu Europy: w Nicei (1975) był 5. (2.11),w Helsinkach (1977) - 2. (2.28),Londynie (1983) - 5. (2.19) i Moskwie (1985) - 5. (2.20). Dwa medale przywiózł z 5-krotnych startów w HME: złoty z San Sebastian (1977),gdzie wygrał wynikiem 2.25 i srebrny z Sindelfingen (1980),gdzie skoczył 2.29. Złoty medal zdobył również podczas Uniwersiady w Sofii (1977). Wygrał wynikiem 2.22. Poszczycić się może także tytułem halowego mistrza Europy weteranów, który zdobył w 1997 osiągając 2.01.

Zasłużony mistrz sportu, odznaczony m.in. złotym (czterokrotnie) Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Kawalerskim OOP. Zdobywca "Złotych Kolców" w roku olimpijskim 1976.*1976 Montreal: wzwyż - w elim. osiągnął 2.16 (min. kwalifik. - 2.16),1. msc w finale (14 zaw.) z wynikiem 2.25, zdobywając złoty medal.*1980 Moskwa: wzwyż - w elim. osiągnął 2.21 (min. kwalifik. 2.21),2. msc w finale (16 zaw.) z wynikiem 2.31 (zw. G. Wessig NRD - 2.36),zdobywając srebrny medal.

Anna Jesień

Wielokrotna mistrzyni Polski na dystansie 400 m ppł (1999, 2000, 2002, 2003, 2005, 2009, 2012) oraz w biegu na 400 m (2006). Do niej też należy rekord Polski, który pobiła w czasie Mistrzostw Świata w Osace 28 sierpnia 2007 czasem 53,86 s. Na tych samych mistrzostwach 30 sierpnia 2007 zdobyła brązowy medal (czas 53,92 s),który jest jej największym osiągnięciem w karierze. Na zakończenie sezonu zajęła 1. miejsce w Finale Światowym IAAF w Stuttgarcie, wygrywając z mistrzynią świata Janą Rawlinson (54.17).

Inne osiągnięcie Jesień na tym dystansie to brązowy medal na Mistrzostwach Europy w 2002.

Jesień występuje też często w sztafecie 4 x 400 m. Jako członkini klubowej sztafety AZS-AWF Warszawa zdobywała wielokrotnie tytuł mistrzyni kraju. Biegając w reprezentacyjnej sztafecie zdobyła na tych samych Mistrzostwach Europy w 2002 drugi brązowy medal, a podczas Mistrzostw Europy w 2006 - trzeci. W 2005 wraz z koleżankami z reprezentacji dwukrotnie poprawiała już dziewiętnastoletni rekord Polski w tej konkurencji: najpierw 19 czerwca 2005 wraz Radecką, Bejnar i Prokopek czasem 3:24,61, a później 14 sierpnia 2005 w podobnym składzie (Guzowska zastąpiła Radecką) czasem 3:24,49. Ten drugi rekord pobiły podczas mistrzostw świata, zajmując wówczas 4. miejsce tuż za sztafetą brytyjską. W biegu indywidualnym na 400 m przez płotki Jesień zajęła wtedy bardzo dobre 4. miejsce.

Trzecia w plebiscycie Europejskiego Stowarzyszenia Lekkiej Atletyki na lekkoatletkę września 2007. W rankingu magazynu Track and Field News sklasyfikowana na 3. miejscu biegu na 400 m przez płotki w 2007. W światowym rankingu lekkoatletycznym zajęła w 2007 2. pozycję. Została też laureatką Plebiscytu Przeglądu Sportowego na najpopularniejszych sportowców Polski roku 2007 (8. miejsce) i zwyciężczynią rankingu „Złote Kolce” za 2007 rok.

Rok 2008 przyniósł jej 2. miejsce w superlidze Pucharu Europy w Annecy (54.81).

Podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Pekinie, w finale biegu na 400 m przez płotki zajęła 5 miejsce z czasem 54.29.

Katarzyna Kowalska

Jest dwukrotną złotą medalistką młodzieżowych mistrzostw Europy U23: z Erfurtu (2005) z czasem 9:54,17 i Debreczyna (2007) z wynikiem 9:39,40 (aktualny rekord tej imprezy). Wspaniale zaprezentowała się w czerwcu 2007 w superlidze Pucharu Europy w Monachium zwyciężając niespodziewanie w biegu na 3000 m z przeszkodami (9:45,35). W 2006 podczas zawodów tej samej rangi w Máladze zajęła w biegu na 3000 m z przeszkodami 3. miejsce (9:56.10). W tymże 2006 roku reprezentowała Polskę w pucharze świata w Atenach w biegu na 5000 metrów, zajmując 8. miejsce (16:18,35),zdobyła też srebrny medal w drużynie podczas mistrzostw Europy w biegach przełajowych (kategoria U 23). Jedenastokrotnie (2005, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015 i 2016) zdobyła mistrzostwo Polski w biegu na 3000 m z przeszkodami. W 2008, 2009, 2010, 2011^[1], 2012 i 2013^[2] została również mistrzynią Polski w biegu przełajowym, w 2009 zdobyła złoto na 10 000 metrów, a w 2016 triumfowała na 5000 metrów. W 2015 zdobyła także dwa złote medale mistrzostw kraju w biegach ulicznych: na 10 kilometrów oraz w półmaratonie.

Grudzień 2007 przyniósł lekkoatletce Vectry Włocławek medalowe sukcesy w mistrzostwach Europy w biegach przełajowych (Toro w Hiszpanii). W kategorii młodzieżowców (U 23) zdobyła brąz zarówno indywidualnie, jak i drużynowo.

Katarzyna Kowalska była też nominowana w plebiscycie o tytuł Europejskich Wschodzących Gwiazd Lekkoatletycznych 2007 roku. Startowała w Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie, Londynie i Rio de Janeiro.